Όσα δεν φέρνει η ώρα, τα φέρνει ο ...εκβιασμός

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Το τελευταίο διάστημα, δίνοντας τη μάχη κόντρα στην αξιολόγηση, ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά και ίσως ήρθε η ώρα να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα:

Όσον αφορά την κυβέρνηση, ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι ήταν αποφασισμένη με οποιοδήποτε κόστος να περάσει αυτό το εργαλείο χειραγώγησης, τρομοκράτησης και πειθάρχησης.  Γνωρίζει ότι θα της χρειαστεί για να υλοποιηθούν τα σχέδια και οι δεσμεύσεις της το αμέσως επόμενο διάστημα και φρόντισε να μας δώσει, με τους χειρισμούς και εκβιασμούς της, το πρώτο δείγμα των "αγαθών" προθέσεών της.  Επίσης, γνωρίζει πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του στελεχικού δυναμικού της.  Όταν είδε ότι η πλειοψηφία των προϊσταμένων δεν τσίμπησε στο "μαστίγιο" των επόμενων κρίσεων, που τουλάχιστον σε αυτή τη φάση φαντάζουν μακρινές και αδιάφορες, πέρασε στο "καρότο" των τοποθετήσεων μετά την έλευση των νέων οργανισμών, διαβλέποντας ότι η τακτική του "καρότου - μαστιγίου" θα έφερνε αποτέλεσμα και δικαιώθηκε.

Η ΑΔΕΔΥ, από την άλλη μεριά, παρέμεινε εγκλωβισμένη σε μια μορφή αγώνα με πολλά προβλήματα, εξ ου και οι δεκάδες νομικές γνωμοδοτήσεις που στέλνονταν κάθε μέρα.  Αναλώθηκε στη νομική οδό, προσπαθώντας να μας πείσει ότι η απεργία που έχει εξαγγείλει είναι νόμιμη και χωρίς συνέπειες, λες και την επιτυχία ενός αγώνα την κρίνει η νομιμότητα του μέσου πάλης και όχι η όσον το δυνατό μαζική συγκρότηση στη βάση του δίκαιου χαρακτήρα του.  
Οι παρατάξεις της δεν κατάφεραν να πείσουν για τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά της αξιολόγησης, καθώς στην πραγματικότητα διαφωνούν μόνο με συγκεκριμένες πτυχές της, λες και η όποια δική τους πρόταση διατυπώνεται εκτός μνημονιακών δεσμεύσεων, σε μια άλλη κοινωνία, σε ένα άλλο σύστημα φιλικό στους εργαζόμενους.  Δεν έδωσε έτσι προοπτική και αγωνιστική διέξοδο διευκολύνοντας, εν τέλει, όλους εκείνους που την κρίσιμη στιγμή προέταξαν το ατομικό έναντι του συλλογικού συμφέροντος.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

η ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ, ΕΣΠΑΣΕ

Η Αγωνιστική Κίνηση Εθνικού Τυπογραφείου από την πρώτη στιγμή στήριξε αυτόν τον αγώνα, μην υπολογίζοντας προσωπικά οφέλη και κόστος, εμμένοντας στα αντιδραστικά χαρακτηριστικά της αξιολόγησης ως μέσου πειθάρχησης, τρομοκράτησης και εν τέλει διάσπασης της συλλογικότητας των εργαζομένων και δυστυχώς, τουλάχιστον ως προς το τελευταίο, πολύ γρήγορα επιβεβαιώθηκε.  Αν κρίνουμε δε από τις σπασμωδικές και εμπαθείς αντιδράσεις, φαίνεται ότι μάλλον κάναμε καλά τη δουλειά μας κι αυτό πραγματικά μας ικανοποιεί.

Στη σούπα του "όλοι το ίδιο είναι" απαντάμε χαιρετίζοντας την πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ. και τους υπόλοιπους συναδέλφους μας, που πεπεισμένοι για την αξία αυτού του αγώνα, αντιστάθηκαν στη λαίλαπα της 2ας Οκτωβρίου, φωνάζοντας ότι η "απεργία δεν σταμάτησε" και παρέμειναν μέχρι τέλους όρθιοι χωρίς να υποκύψουν στους εκβιασμούς.  
Παίρνουμε κουράγιο από τους χιλιάδες συναδέλφους μας στα νοσοκομεία, τους δήμους και αλλού, που κάτω από αυτές τις εξαιρετικά εκβιαστικές συνθήκες έκαναν μέχρι τέλους απεργία - αποχή και μάλιστα σε κάποιες υπηρεσίες σε ποσοστά που άγγιξαν το 80%, θέτοντας σοβαρά προβλήματα στην κυβέρνηση για το από εδώ και μπρος.

Ξέρουμε ότι τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της απεργίας, δεν αναιρούνται από την έκβασή της, ούτε κρύβονται πίσω από το γεγονός ότι θα έχουμε τους ίδιους προϊσταμένους και διευθυντές.  Δεν έχουμε καμία αυταπάτη περί αξιοκρατίας και πραγματικής αξιολόγησης, εξάλλου τα τελευταία γεγονότα μας επιβεβαιώνουν περίτρανα και είμαστε σίγουροι ότι πολύ γρήγορα τα προβλήματα θα εμφανιστούν.