Οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών επιμένουν και απαιτούν την επαναπρόσληψή τους



Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 δημοσιεύθηκαν σειρά υπουργικών αποφάσεων που, με τη γνωστή και δοκιμασμένη τακτική του «ξαφνικού θανάτου», κατήργησαν μέσα σε μια ημέρα 1.929 οργανικές θέσεις στο δημόσιο, πετώντας στο δρόμο της διαθεσιμότητας- ανεργίας, στη πλειοψηφία τους, εργαζόμενους «χαμηλών προσόντων», ανθρώπους που απασχολούνταν με μόνιμη σχέση εργασίας ή με συμβάσεις, κυρίως στο τομέα καθαριότητας εννέα διαφορετικών υπουργείων. 

Μεταξύ αυτών 595 καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών, 558 εργαζόμενοι του υπουργείου εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας και 400 εργαζόμενοι στον τομέα καθαριότητας και φύλαξης του υπουργείου εθνικής  άμυνας. 

Οι παραπάνω αποφάσεις ήρθαν να υπηρετήσουν τη δέσμευση της κυβέρνησης για 150.000  απολύσεις στο δημόσιο και όχι τυχαία, επιλέχθηκε ένα ιδιαίτερο ευάλωτο κομμάτι εργαζομένων, με συχνά ελαστικές μορφές απασχόλησης, συμβάσεις και χαμηλές αμοιβές, κατακερματισμένο και διάσπαρτο, με μικρές δυνατότητες συντονισμού και δυναμικής απάντησης.

Ωστόσο, το κομμάτι των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών, οι 595, γυναίκες στη πλειοψηφία τους, δίνουν καθημερινά, έναν επίμονο και δυναμικό αγώνα. Έχοντας γυρίσει τη πλάτη στις υποσχέσεις της κυβέρνησης περί δήθεν κινητικότητας και τους προκλητικούς εμπαιγμούς του υπουργού διοικητικής μεταρρύθμισης περί μετατροπής τους σε «εργολάβους», πραγματοποιούν συχνές συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο οικονομικών. Εκεί, έξω από το «άντρο» της πιο βάρβαρης και ληστρικής αντιλαϊκής πολιτικής, εκεί που η  τρόικα και η κυβέρνηση χαράσσουν τις γραμμές της πιο βάρβαρης επίθεσης στο λαό και τους εργαζομένους, αντιμέτωπες συχνά με τη βία των ΜΑΤ, συνεχίζουν με αποφασιστικότητα να υπερασπίζονται με κάθε τρόπο το δικαίωμα τους στη δουλειά και να απαιτούν την επαναπρόσληψή τους. 

Στις 18 Δεκεμβρίου σε νέα κινητοποίηση έξω από το υπουργείο οικονομικών δήλωναν: «εμείς θα είμαστε εδώ και αύριο και όσο χρειαστεί! Γιατί αυτό θα το ανατρέψουμε, εμείς στις θέσεις μας θα γυρίσουμε, αυτοί που θα φύγουν θα είναι αυτοί, θα φύγουν νύχτα και δεν θα ξέρουν από πού!» και στις 22 Δεκεμβρίου «έψαλαν» τα κάλαντα στον υπουργό επιλέγοντας αυτόν τον τρόπο για να δείξουν ότι η διάθεσή τους να συνεχίσουν είναι δεδομένη. 

Η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της τρόικας και της κυβέρνησης προκαλεί συνέχεια αντιστάσεις, πυροδοτεί αγώνες και διεκδικήσεις. Το ζήτημα είναι να μπορέσουν όλες αυτές οι εστίες αντίστασης, όλοι οι μεγάλοι και μικροί αγώνες που καθημερινά διεξάγονται υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, να ενοποιηθούν, να συμπορευθούν και να αποτελέσουν το μέτωπο αντίστασης που θα μπορέσει να φέρει ρήγμα στην επίθεση και να δώσει νίκες.