ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΥΚΝΩΝΟΥΝ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΦΗΣΥΧΑΖΟΥΜΕ!

Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013 εμφανίστηκε στο «Έθνος της Κυριακής» άρθρο που εντάσσει το Εθνικό Τυπογραφείο μεταξύ των 20 φορέων του δημοσίου που καταργούνται ή συγχωνεύονται. Τη Δευτέρα 23-9-2013, με αφορμή το συγκεκριμένο δημοσίευμα και μετά από πρόσκληση του Ειδικού Γραμματέα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Δ.Σ. του ΣΠΕΤ μαζί του με αυτό το θέμα. Στη συνάντηση αυτή ο Ειδικός Γραμματέας διαβεβαίωσε το Δ.Σ. ότι το ζήτημα των αλλαγών στη δομή του Εθνικού Τυπογραφείου έχει «παγώσει προς το παρόν». Ωστόσο, στις 5 Νοεμβρίου βγήκε και δεύτερο σχετικό δημοσίευμα, προφανώς αναδημοσίευση του προηγουμένου, που και πάλι το Εθνικό Τυπογραφείο φιγουράρει μεταξύ των υπό συγχώνευση ή κατάργηση φορέων. 

Ακολούθησαν κι άλλα δημοσιεύματα, κι άλλα, κι άλλα…. Ακολούθησε σχέδιο νόμου που καταργεί το τεύχος των Διακυρήξεων Δημοσίων Συμβάσεων και πρόσφατα σχέδιο νόμου που καταργεί τα δημοσιεύματα των εταιρειών από 1-7-2014. Κι όλα αυτά σε μια ιδιαίτερα ανησυχητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα για όλο το δημόσιο, με το προσωπικό να αποχωρεί λόγω συνταξιοδοτήσεων και η υπηρεσία να ..ερημώνει.  Τα σύννεφα πυκνώνουν και τα μηνύματα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Το παγόβουνο πλησιάζει και δεν δικαιούμαστε να το κοιτάμε αμέριμνοι.

Είναι φανερό ότι το «προς το παρόν» δεν μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά πιο συγκεκριμένα και κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει κανέναν για τίποτα. Οι γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, οι ειδικότερες πολιτικές που αφορούν στο Εθνικό Τυπογραφείο, οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης απέναντι στη τρόικα όσον αφορά στα ζητήματα των απολύσεων- διαθεσιμοτήτων και των αξιολογήσεων των δομών των δημοσίων υπηρεσιών, είναι ζητήματα ανοιχτά. 

«Η επικαιροποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και συμφωνιών με την Τρόικα προβλέπουν 15.000 άμεσες απολύσεις (μέσα από καταργήσεις ΝΠΙΔ, πειθαρχικά κ.λπ.), εκ των οποίων 4.000 για το 2013, 11.000 για το 2014 και 25.000 διαθεσιμότητες υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2013, από τους οποίους οι περισσότεροι θα απολυθούν μετά από 8 μήνες.
Ο αρμόδιος Επίτροπος της Κομισιόν, Όλι Ρεν, δήλωσε ότι ισχύει η δέσμευση της κυβέρνησης στο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής το Μάρτιο του 2012 για συρρίκνωση του Δημοσίου Τομέα κατά 150.000 άτομα έως το τέλος του 2015 και για θέση σε εργασιακή εφεδρεία 15.000  εργαζόμενων  έως το τέλος του 2013, ανάλογα με τους φορείς ή τις μονάδες που καταργούνται ή συρρικνώνονται. Σε σχετική απάντησή του αναφέρεται σαφώς ότι αποχωρήσεις θα προκύψουν και από την αξιολόγηση δομών. Πιο συγκεκριμένα ο ίδιος αναφέρει ότι “… η Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ έχουν εκφράσει την άποψη ότι η μείωση προσωπικού πρέπει να είναι στοχευμένη και όχι οριζόντια. Η μείωση αυτή θα βασίζεται στην τρέχουσα κατάρτιση των οργανογραμμάτων και θα διευκολυνθεί από την πρόσφατη νομοθεσία, η οποία επιτρέπει τις υποχρεωτικές απολύσεις”».
Το ίδιο αποτυπώνεται και στο Μνημόνιο 3, το οποίο αναφέρει ότι “η Κυβέρνηση θα συνδυάσει την αξιολόγηση του θεσμικού περιβάλλοντος με την κινητικότητα, αποχωρήσεις, μείωση των προσωρινών συμβάσεων, πειθαρχικές διαδικασίες και υποχρεωτικές απολύσεις. Αυτό θα μπορέσει να βοηθήσει στη μείωση του εργατικού δυναμικού του Δημοσίου Τομέα κατά 150.000 έως το 2015, σχετικά με τα επίπεδα που επικρατούσαν κατά τα τέλη του 2010”». (Από συνέντευξη τύπου της ΑΔΕΔΥ την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013).

      Το ζήτημα της τύχης του Εθνικού Τυπογραφείου και της δικής μας είναι ακόμα ανοιχτό. Το γεγονός ότι η υπηρεσία κατά καιρούς αναφέρεται μεταξύ των φορέων που καταργούνται ή συγχωνεύονται αόριστα και με ανακρίβειες, επιβεβαιώνει την κατά καιρούς ύπαρξη όλων των σεναρίων, μεταξύ αυτών σίγουρα και όσων δημοσιεύονται. Όσο το ζήτημα των απολύσεων - διαθεσιμοτήτων στο δημόσιο είναι ανοιχτό το θέμα θα παραμένει ζεστό και η αγωνία μας στο ζενίθ. Η τακτική του «ξαφνικού θανάτου» υπηρεσιών, φορέων, κλάδων, ειδικοτήτων και ανθρώπων, έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα προσφιλής για την κυβέρνηση και θα έχει συνέχεια.

Δεν δικαιούται κανείς να εφησυχάζει, δεν δικαιούται κανείς να εθελοτυφλεί, ιδιαίτερα όταν τα μηνύματα είναι τόσο εξόφθαλμα και οι αποδέκτες τους είμαστε όλοι μας. Η μόνη απάντηση είναι η συνολική ανατροπή της πολιτικής των απολύσεων, μαζί με τους χιλιάδες συναδέλφους μας που βρίσκονται ή θα βρεθούν άμεσα στο δρόμο. Η… ασφάλεια του «γαλατικού χωριού» που δήθεν θα διασωθεί εν μέσω ερειπίων, αν και πολύ θα θέλαμε να είναι αληθινή, φαντάζει τουλάχιστον αφελής. Η απομόνωση δεν σε κάνει να περνάς απαρατήρητος, σε κάνει ευάλωτο και αδύναμο.